کد لوگوهای سه گوشه
سفارش تبلیغ
صبا ویژن

درباره ما

www.faater110.ir

.:: نویسندگان ::.

مدیر وبلاگ: پلاک [66]


صراط الحمید [57] (@)

تسا 110 [36] (@)

خاکریز [12] (@)

تمّار [5] (@)

افسر جنگ نرم [40] (@)

مرصاد [78] (@)

متکلم وحده [23] (@)

فرهنگ قرآنی [1] (@)

چادر خاکی [4] (@)

حجاب فاطمی [55] (@)

به سوی موعود 1 [14] (@)

شهید313 [90] (@)

زینبی ام [0] (@)

علی.. [5] (@)


آرمانخواهی انسان، مستلزم صبر بر رنجهاست؛ پس برادر خوبم، برای جانبازی در راه آرمانها، یاد بگیر که در این سیاره ی رنج، صبورترین انسانها باشی. (شهید آوینی) تماس با ما

ذکر امروز
ویژه ها
دفتر حفظ و نشر آثار امام خامنه ای

دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم

بیان معنوی - دفتر نشر آثار و اندیشه های حجة الاسلام علیرضا پناهیان

قرآن آنلاین به همراه ترجمه گویا

اسلام کوئست

دروس اخلاق استاد محمد شجاعی

سایت جامع فرهنگی مذهبی شهید آوینی Aviny.com

آستان قدس رضوی

مرکز فرهنگ و معارف قرآن دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم

موسسه فرهنگی بیان هدایت نور

طرحی برای فردا

جامعه مجازی تدبر در قرآن کریم

خبرگزاری دانشجو
جامعه مهدوی

مجموعه کلیپ صوتی
«جامعه ی مهدوی»
دانلود کنید:

معیارهای جامعه ی مهدوی در کلام استاد پناهیان

نحوه تربیت صحیح در جامعه مهدوی چیست؟

امام زمان علیه السلام، به خاطر چه کسانی غایب است؟

جامعه مهدوی بدی ها را ذوب می کند

در جامعه مهدوی نگاه عوامانه وجود ندارد

در جامعه مهدوی نفاق، ذلیل می شود

در جامعه مهدوی، مردم به هم محبت دارند

محبت، اسم دین من است

امام شناسی خود را قوی کنید

منبع:
www.snn.ir

موسیقی وبلاگ
آمار بازدید
  • بازدید امروز: 16
  • بازدید دیروز: 69
  • کل بازدید: 451552
  • بسم الله  ...

      «ای زینب، ای کلثوم، ای فاطمه، ای سکینه... سلام جاودانه‌ی من بر شما...»

    ملکوت ِ صدایت در خیمه‌گاه می‌پیچد و چون نسیم خیمه به خیمه پیش می‌رود

    این‌بار اما صدایت مثل همیشه سکینه نمی‌آورد و آرامش بر دل‌ها نمی‌ریزد که آرام از حرم می‌گیرد و دل به دل، آتش بر جان‌ها می‌کشد...

    از لحن ِ کلامت پیداست که هنگام ِ وداع رسیده...

    تمام ِ حرم به طوافت آمده‌اند

    خیمه‌گاه بغض‌آلود و بی‌تاب به تماشایت نشسته...

    قلب‌ها، الان است که از سینه‌ها بیرون بیفتد...

    در این التهاب ِ وداع، و در این گرما‌گرم ِ فراق، کودکان از همه بی‌تاب‌ترند...

    خود را بر دست و بازو و سر و گردن ِ تو آویخته‌اند و هر کدام به کلامی، نازی، بوسه‌ای... سعی می‌کند برای لحظه‌ای هم که شده تو را برای خودش داشته باشد...!

    کودکان از تو دل نمی‌کنند، از تو دست نمی‌کشند،رهایت نمی‌کنند...

    «باز کن این حلقه‌های عاطفه را از دست و بال ِ من...»

    این صدای توست که زینب را به یاری می‌طلبد

    و خدا می‌داند که چقدر سخت این کلام بر تو جاری شد

    و تار و پود دلت از هم گسست

    که تو خود از این کودکان عاطفی‌تری و دلت در بند ِ یک یکشان...

    زینب با هزار ناز و نواز و التماس کودکان را از تو می‌کَند

    و با هر طفلی که از آغوش تو جدا می‌کند، جانش به گلوگاه می‌رسد...

    و بغض بر دلش چنگ می‌زند... چه می‌شود کرد؟!

    یک نفر باید از تو جدایشان کند و گرنه تا قیامت هم به رفتنت راضی نخواهند شد!

    بی‌تابی طفلان بر سینه‌ات چنگ می‌زند و رفتنت را دشوارتر می‌کند...

    زینب از گیر و دار کش مکش کودکان رهایت می‌کند

    .

    باید به سرعت از خیمه‌گاه دل بکنی هر لحظه است که طفلان خود را از پر و بال زینب رها کنند و دوباره حلقه‌ات کنند... و باز بند ِ رفتنت شوند...

    باید به سرعت بتازی و از حرم فاصله بگیری...

    ذوالجناح امّاقدم از قدم برنمی‌دارد!!

      حیرت‌زده نگاهت را در پی یافتن بهانه‌ی نتاختنش می‌چرخانی و می‌بینی نازدانه‌ات را که پیش پای ذوالجناح ایستاده واشک‌آلود و ملتمسانه به تو چشم دوخته است...

    از اسب فرود می‌آیی....

    رقیه، خود را میانِ آغوش تو جا می‌کُند... دست‌هایت را میان دستانش می‌گیرد بغض را فرو می‌خورد و کودکانه می‌پرسد:

    پدر جان!  یادت هست وقتی خبر شهادت مسلم رسید؟!...

    مبهوت نگاهش می‌کنی و نازدانه‌ات ادامه می‌دهد:

    تو یتیمان مسلم را روی زانو نشاندی و دست نوازش بر سرشان کشیدی...

    و تو اگر لب از لب بگشایی اشک باریدن خواهد گرفت!

    نفسی عمیق می‌کشی... و با نگاه ادامه‌ی کلامش را می‌جویی... ادامه بده دخترکم... بگو... الان است که بابا کنار بغض تو جان دهد!

    بغض رقیه می‌ترکد.. هق هق گریه‌اش آتش بر جانت می‌کشد...

    بابا! می‌دانم تو که بروی...من ی ت ی م می‌شوم!... چه کسی گرد یتیمی از چهره‌ام بردارد؟ چه کسی مرا روی زانو بنشاند و دست نوازش بر سرم بکشد؟!خودت این کار را بکن بابا! دست بر سرم بکش... من دارم یتیمی‌ام را می‌بینم!....

    رقیه بی‌تاب در آغوشت می‌گرید و تو از رقیه بی‌تاب‌تری...

    گرم به سینه‌اش می‌فشاری... به آغوشش می‌کشی... سر و رو و سینه‌اش را می‌بوسی...

    دست ولائیت را بر سینه‌اش می‌گذاری... و سکینه بر قلبش می‌ریزی...

    رقیه زیر ملکوت دسان تو آرام می‌گیرد... از آغوشت جدا می‌شود و به رفتنت رضا می‌دهد...

    سبک بر ذوالجناح می‌نشینی و فرمان رفتنش می‌دهی...

    این‌بار امّا این صدای زینب است که از رفتنت باز می‎‌دارد...

    مَهلاً مَهلا یَابنَ الزهرا...

    ترنم نام مادر دلت را سخت می‌لرزاند

    به احترام خواهر دیگر بار از ذوالجناح فرود می‌آیی...

    زینب پیش می‌آید...

    به گلوگاهت اشاره می‌کند...

    اینجا..! مادرمان زهرا گفته بود من اینجا را ببوسم... به نیابت از او و پیش از تمام ِ خنجرهای آب‌دیده!

    بگذار گلوگاهت را ببوسم!

     پیش می‌آید...

    لب بر گلویت می‌نهد....

    و حنجر تشنه‌ات را به آب دیده تر می‌کند...

    حالا یک نفر باید بیاید زینب را از تو جدا کند...

    و آن نفر کسی نیست جز خودت...!

    دست بر سینه‌اش می‌گذاری... و نگاهش می‌کنی...

    از همان نگاه‌های ولایی...

    همان نگاه‌هایی که تلاطم دل را فرو می‌نشاند و صبر بر مصیبت رفتنت را برایش ممکن می‌کند...

    نگاه‌ها بیشتر از این نباید که در تلاقی هم بمانند .... هر لحظه ممکن است زینب قالب تهی کند...

    از زینب سوا می‌شوی و می‌روی سوی میدان...

    و زینب می‌ماند و تمام ِ مصائبی که پیش از این جدت رسول خدا وعده‌اش داده بود...

    .

    اشکی اگر جاری شد برای مهدی فاطمه عج دعا کنید.

     




    موضوع:

    نویسنده : پلاک
    چهارشنبه 93/8/7 6:24 عصر


    یک روز، یک حدیث
    تصویر برگزیده
    تصویر برگزیده
    دوستان